Menangis tengok kerusi..Biar betul!

Tadi team fisio datang untuk sessi fisio Ja.
Hari ni mereka bawakan kerusi roda khas untuk Ja guna sewaktu sessi rawatan.
Kerusi tu boleh bangunkan Ja dalam kedudukan menegak dan juga boleh dibaringkan
Harganya pun boleh tahan..
Mereka letakkan Ja atas kerusi tu dan bawa Ja keluar dari bilik.
Rupanya sekarang ni banyak peralatan canggih yg sebelum ni tak pernah saya lihat.
Kerusi tu mereka tinggalkan di sini dulu buat sementara waktu.
Saya letak kerusi tu di satu sudut di ruang makan.
Ja dah kembali ke katil, dah tidur pun.
Saya masih duk tilik kerusi roda tu.
Demi Allah, saya tak pernah terfikir yang Ja akan duduk di atas kerusi tu.
Tak pernah terlintas di kepala yang saya akan hadiahkan Ja kerusi serupa itu.
Tak nak tak nak tak nak tgok ja duduk di kerusi tu.
Tiba tiba rasa nak menangis pulak, rasa tak sanggup tgok Ja di atas kerusi tu.
Tak percaya sungguh,sebuah kerusi pun boleh buat saya sebak.
Dah punah betul agak nya hati saya ni.
Biarlah, sementara tak de orang lain kat rumah ni, saya nak menangis dulu puas2.
Huhuhuhuhuuuu......
Nasib baik kerusi tu milik Team Fisio.Kalau milik saya, rasa2 nak bukak skru kerusi tu dan leraikan satu persatu..
Robek hati saya tengokkan kerusi tu.
Harapan saya bagai di kikis2 dek besi kerusi tu.
Baru saya tahu,
sebuah kerusi besi beralas kulit warna hitam,
begitu menakutkan.
Saya takut pada kenyataan yang di bawa oleh kerusi tu.
wahai kerusi roda bewarna hitam,
Janjilah yg kau hanya datang untuk bertandang.
Jangan lama2 bertamu, pulanglah ke daerah mu.
Harap2 sedikit masa lagi Ja tidak lagi mmerlukan mu.
MasyaAllah....Astaqfirullah ...
Mengucap Pn Hani,
kalau banyak sangat layan otak, ni lah jadi nya.
Biar lah, tak kira lah siapa pun yg akan duduk di kerusi tu.
Yakin dan percaya Tuhan ada perancangan Nya yg tersendiri.