Jangan perasan sangat..

Tak perlu takut

Saya bukan virus pun
 Tak payah nak mengelak..

Saya bukan nak tambat awak pun

Tak payah nak lari

Saya tak berniat nak kejar awak pun

Tak payah nak sembunyi sembunyi

Saya tak berminat nak cari pun..

Jangan perasan sangat lar, pleaseee...

Saya datang pun sebab dijemput.

Saya andaikan kedatangan saya dialu2kan.

Rupanya tidak, saya silap faham.

Saya ingat kita sedang baca buku yang sama

Rupanya kita di helaian dan bab yang berbeza

Dulu waktu perlukan saya, saya sentiasa ada.

Sekarang awak dah berpaut di dahan kukuh, 

Saya tak berguna apa lagi dah.

Tu pasal la kan?

Elok la awak dah bahagia begitu, 

doa saya makbul rupanya. 

Tapi tak perlu tolak saya, hina saya pula.

Saya tau cara untuk berundur

Dengan rela saya boleh saja pergi.

Berterus terang saja lah.

Nak pesan sikit,

Awak berhentilah berpura pura 

Jangan amalkan mengambil sesempatan.

Tak elok begitu, tak berkat.

Saya tahu apa yang awak anggap saya tak tahu.

Saya nak tengok kesudahan nya.

Asal jangan libatkan saya dah.

Biarkan saya duduk di kerusi penonton.

Bertepuk tangan bila drama selesai.

Bangun dan pulang tanpa kesan apa apa.

Boleh kan begitu?

Ok sekali lagi nak pesan..

Jangan perasan sangat boleh tak?