Nak keluar sorang2 rasa janggal pulak, terpaksa heret seorang kawan. Dia yang tak berapa nak keluar terpaksa ikut. Nak beli makanan kucing saja, takut kucing kelaparan,terpaksa cari,terpaksa pilih kedai tak ramai orang.
Dah masuk kedai banyak godaan ni, takkan nak tengok saja, terpaksa beli, terbeli banyak la pulak. Dah beli terpaksa bawa balik ke rumah terpaksa hadap dan terpaksa hadam apa pendapat anak2 tentang 'benda entah hapa2' yang mommy bawa balik tuh.
Selipar cap ayam saya putus, terpaksa beli selipar lah jawapnya. Nampak kedai yang tak ramai orang ada di depan tu, terpaksa melintas ke kedai tu sekali lagi. Kedai ni tak ada selipar cap ayam, terpaksa beli cap itik saja.
Betul lah kata orang...Hidup ini penuh keterpaksaan.Bersyukur lah kita walau segalanya terpaksa, kita masih boleh meneruskan hidup. Terus senyum walau terpaksa.
Hidup terpaksa diteruskan selagi ada nyawa di badan.
Entri untuk blog saya hari ni entri yg merapu meraban. Sampah! Terpaksa perah otak up kan entri demi niat nak jadikan blog diari harian dalam kehidupan saya.
Boring? tak payah baca. Bukan paksa jangan rasa terpaksa....
Berapa banyak terpaksa la weiiiii!!!!!
No comments:
Post a Comment